Elke hond kan bijten, en zal dat ook doen als daar aanleiding voor is. Als je de schattigste en zachtaardigste Labradinges ter wereld op z’n staart gaat staan, weet ik zeker dat ie je flink in de kuiten bijt…
Pijnig, treiter of bedreig je een Takketeckel, of dwing je ‘n Gootmixje tot iets wat ie niet wil omdat ie bang is, dan wordt je flink, en volkomen terecht, bij je lidmaatjes gepakt.
Ik ben ervaringsdeskundige, dus weet waar ik over praat. Ja, ik ben zeker ‘n keer of 4 flink gebeten. En niet door een, zoals dat in vakjargon heet, kuthond…
Nee nee, ik was hier de kutvént en tegelijk ook behoorlijk de lul… Fors gehapt in mijn handen, vingers en arm… Doet natuurlijk zeer en bloed flink, maar verder vind ik dat echt niet zo erg. Temeer omdat ik maar al te goed snapte waarom het gebeurde.
Tetanusprik heb ik na zoiets ook niet nodig, want ik bijt nagels, eet met vuile handen, en de honden likken me vaak in m’n snufferd.
En daarna is het klaar voor mij met die honden, zou je denken…
Nee hoor, en zeker niet klaar in de zin van: “ik ben kwaad en die etterbakken hoef ik niet meer”. Welnee, die lieverds hebben me in dat enkele incidentje, meer geleerd dan ‘n jaar kloten op ‘n wijsneuzerige hondenschool voor mensen.
…vrienden…
Dikke maatjes werd ik juist met ze, vrienden, puur en alleen door hun natuurlijke reactie op een mens, die denkt verstand van ze te hebben… Wauw, die vlieger stort ff neer…
Overigens blijft het boeiend, om te zien hoe dat bijten er in de dagroedels aan toe gaat. Hoe ze dat oefenen en op elkaar uitproberen. Tijdens spelen en ravotten gaan de bekken open en de tandjes bloot. Dat valt elkaar aan dat het een lieve lust is… Maar alles keurig afgepast en zorgvuldig tot bepaalde grenzen. Ze leren elkaar tegelijk aanvallen en verdedigen. Wij mensen gaan daarvoor op voetbal of nog agressievere sporten, en kinderen stoeien daarnaast ook nog met elkaar (hoop ik).
Natuurlijk raakt het elkaar soms net ff te hard, maar een kind komt ook wel eens thuis met ‘n stoeibloedneus.
Ja ik weet ook wel dat er grove bijtincidenten zijn bij, doorgaans, wat brutalere rassen, maar vlak daarbij sommige schattige baasjes niet uit he. Het is beslist niet alleen de hond, maar veel eerder de manier waarop er met ‘m wordt omgegaan.
Dus, wees vooral niet te bang bij wat stoeierij, en grijp ook zeker niet te snel in. Kijk goed wat er precies gebeurd, dat is zo leerzaam.
Tuurlijk weet ik dat mijn verhaal kort door de bocht is, en er veel meer aanleidingen kunnen zijn voor “hap eens in m’n handjes” maar hier kun je alvast je voordeel mee doen.
