In dit geval gaat het niet om die gebakken aardappelplakjes met verslavende smaakjes, maar om het vinden van de baasjes als “Kliko” het hazenpad gekozen heeft.

Je weet maar nooit welke rattenstreek je oogappel nu weer uithaalt en ondanks zijn goede opvoeding toch maar pleite gaat of schrikt van knallende “lolmakers”. Je maatje kan maar zo buiten bereik zijn.

Als roepen niet meer helpt en zoektochten altijd op de verkeerde plek zijn, dan staat je wereld stil en is weg, echt weg…

Wat er ook gebeurd en waar ie ook terecht komt, met het bij hem ingebrachte techniekwondertje, inderdaad: De Chip, kan de wereld dan helpen zijn baasjes te vinden. Als het dier hoe dan ook gevonden is, hebben zeker alle dierenartsen, politie en dierenambulances een apparaat om die chip “uit te lezen”.

Dat lijkt heel mooi, en is het feitelijk ook maar dat werkt natuurlijk alleen als de baasjes de chip ook daadwerkelijk, en ZELF, hebben laten registreren bij een van de daarvoor bestaande organisaties.

Als het 15-cijferige chipnummer wordt ingevuld op een site, komt direct in zicht waar het dier is geregistreerd en hoe de baasjes te contacten zijn. Is dat niet het geval dan is het chipnummer NIET geregistreerd, wat een fokker, (virtuele)dierenarts of eerdere eigenaar ook zegt! Niemand kan zijn baasjes terugvinden.

Dat mag je jezelf en je dier natuurlijk niet aandoen dus neem even de tijd om dit via internet te regelen.

Van internet: Wat is het chipnummer van mijn hond? Elke microchip draagt een uniek nummer dat bestaat uit 15 cijfers en dat kan afgelezen worden met een chiplezer. Dit nummer staat in het paspoort. Je kan bij de dierenarts vragen om het nummer te lezen met een chiplezer.